„Prawdziwe piękno to nie torba Louis Vuitton, czy Ferrari, ale czyste powietrze i czysta energia” – twierdzi Daan Roosegaarde, duński artysta tworzący projekty łączące sztukę z technologią w przestrzeni miejskiej. Przyjrzymy się nie tylko jego kilku pomysłom na czyste piękno.

By nie marnować jedzenia, pakujemy je w plastikowe pojemniczki. By nie kupować wody w plastikowej butelce, kupujemy taką do wielokrotnego napełniania. By nie używać jednorazowych kubków, inwestujemy we własny. Czy jednak zwracamy uwagę na to, czy nasz wybór jest rzeczywiście ekologiczny?

Poprawa stanu powietrza w Polsce wymaga pieniędzy i determinacji, aby po nie sięgnąć. Uruchomione programy rządowe oferują pomoc finansową m.in. przy likwidacji starego pieca węglowego lub montażu własnych paneli fotowoltaicznych. Już za chwilę będą też środki dla spółdzielni i samorządów na modernizację tzw. wielkiej płyty.

Ruch No Waste Less Waste, czyli Nie marnować, mniej śmiecić, zyskuje coraz więcej zwolenników. Pojawiają się nawet najbardziej radykalni wyznawcy tego proekologicznego rozwiązania. Ich hasło to: zero waste!

Kilkaset osób wpatruje się w filigranową brunetkę, która przemawia do nich z estrady. Publiczność słucha z wielką uwagą i żywo reaguje oklaskami na jej słowa. O czym spokojnym głosem opowiada ta kobieta?

W latach 60. popularna była piosenka „Kuba wyspa jak wulkan gorąca”. Tymczasem to nie karaibska wyspa, a północna Islandia należy do najgorętszych wysp na kuli ziemskiej. Powód? 90 proc. ciepła pochodzi tam ze źródeł geotermalnych, a ciepło systemowe dociera niemal do każdego domu.

Opracowanie planów adaptacji do zmian klimatu w miastach powyżej 100 tys. mieszkańców to nowatorski projekt Ministerstwa Środowiska, którego głównym celem jest ocena wrażliwości na zmiany klimatu polskich miast i zaplanowanie działań adaptacyjnych, adekwatnych do zidentyfikowanych zagrożeń.

Coraz bardziej popularne jest zakładanie pasiek w miastach. Zyski są obopólne: pszczoły znajdują w metropoliach dobre warunki do życia, miejska przyroda czerpie korzyści z ciężkiej pracy tych pożytecznych owadów, a ludzie mogą jeść miód, który, wbrew pozorom, nie ma niepożądanych dodatków.

Mogą pachnieć, cieszyć oko, a do tego ogrzewać nasz dom. Mowa o roślinach w przydomowej oranżerii. Dwie nastoletnie uczennice Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących im. K. Gzowskiego w Opolu – Marlena Rudner i Karolina Lasman – opracowały projekt ogrzewania domu ciepłem produkowanym przez rośliny.

Drugą Islandią nie będziemy, ale poziom wykorzystania ciepła geotermalnego w ogólnym bilansie może się u nas znacząco podnieść. Dobrym przykładem wykorzystania geotermii jest Stargard. Tutejsze Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej od kilku lat poza sezonem grzewczym może wyłączyć ciepłownię, a wodę podgrzewa ciepłem z ziemi.