Innowacyjny projekt architektoniczny LCK powstał w Polsko-Belgijskiej Pracowni Architektury. Koszt inwestycji wyniósł 89 mln zł, połowę pokryła dotacja unijna z programu Rozwój Polski Wschodniej 2007–2013.   

Budynek został zaprojektowany w taki sposób, by stworzyć klasyczną w proporcjach a jednocześnie nowoczesną bryłę centrum konferencyjnego. W obiekcie znajduje się 11 w pełni wyposażonych sal konferencyjnych, w tym dwukondygnacyjna S2 z innowacyjnym systemem napędów, które regulują wysokość wysp świetlnych, nadając niepowtarzalny klimat organizowanym w tym miejscu wydarzeniom. W budynku są także cztery studia do realizacji wydarzeń online. 

Bryła LCK, z przeszklonym, zaokrąglonym narożnikiem stanowiącym efektowne wejście do  środka, przykuwa uwagę szklaną fasadą oraz elewacją pokrytą nietypowymi panelami ceramicznymi. Dwupłaszczyznowa fasada, powstała z 1,5 tys. mkw. szkła, wykorzystuje jedyny w Polsce system punktowego mocowania szkła bez konieczności wiercenia w nim otworów, dzięki czemu uzyskano dużą, idealnie gładką, powierzchnię. 

Na parterze znajduje się atrium z drzewami i podświetlaną multimedialną fontanną, a na ostatnim piętrze – restauracja z tarasem widokowym. 

Ze względu na sąsiedztwo Ogrodu Saskiego, Centrum Spotkania Kultur i placu Teatralnego projektantom zależało na stworzeniu wrażenia integracji wnętrza budynku z otoczeniem, co osiągnięto poprzez zastosowanie maksymalnej ilości przeszkleń.

LCK to nie tylko centrum konferencyjne, to także miejsce wielu wydarzeń kulturalnych. Instytucja wspiera projekty społeczne, pomaga w organizacji lokalnych festiwali i inicjatyw, takich jak np. Lubelski Festiwal Nauki, program telewizyjny Studio na tarasie LCK, Poland Business Run, Galeria Sztuki LCK.

– Działalność LCK wykracza poza organizowanie wydarzeń biznesowych. Naszą misją jest wspieranie współpracy regionalnej i międzynarodowej, budowanie relacji biznesowych oraz naukowych, które długoterminowo mogą przynieść korzyści gospodarcze dla całego województwa lubelskiego – przekonywał na uroczystości podsumowującej 5-lecie LCK jego dyrektor, Aleksander Batorski.

Zaprojektowane na przyszłość

W LCK jest wiele innowacyjnych, pionierskich i energooszczędnych rozwiązań. Fasada budowli na przykład została wykonana z dwóch warstw przejrzystego szkła, pomiędzy którymi jest nawiewane powietrze w celu ogrzewania albo chłodzenia budynku. Jej  modelowanie było wyjątkowym wyzwaniem – by latem nie wystąpił wewnątrz efekt termiczny szklarni, a zimą nie było dyskomfortu  związanego z niską temperaturą odczuwaną chłodnej  powierzchni szklanej. 

* Instalacja odzysku ciepła z gruntu. Stała temperatura gruntu 8^oC pozwala na uzyskanie oszczędności energetycznych na przygotowanie cieplne powietrza wprowadzanego do pomieszczeń. W gruncie zaprojektowano równolegle pracujące wężownice o długości ok. 100 m, w których czynnikiem jest glikol, pod płytą fundamentową z wymiennikiem ciepła/chłodu usytuowanym w centrali. Łączna moc układu wynosi do 20 kW. 

System ten z założenia ma być stabilizatorem warunków, w jakich pracuje przestrzeń atrialna, jego załączenie do pracy następuje jedynie wtedy, gdy temperatura zewnętrzna spadnie poniżej O^oC lub wzrośnie powyżej 22^oC. 

* Kamienną posadzkę na parterze wykorzystano do zainstalowania systemu ogrzewania/chłodzenia  podłogowego pozwalającego na stabilizację temperaturową, niezależnie od warunków panujących w pozostałych częściach budynku. Zimą można wyczuć przyjemne ciepło od dołu, latem – orzeźwiający chłód.

* Retencja wody deszczowej. Odprowadzane z dachu opady są zbierane do zbiornika retencyjnego, a stamtąd wykorzystywane do podlewania zieleni wokół budynku oraz do spłukiwania sanitariatów. Pozwala to znacznie obniżyć koszty zużycia wody. 

* Układ solarny. Na dachu LCK zamontowano 13 płyt kolektorów słonecznych próżniowych podłączonych do układu technologicznego przygotowania ciepłej wody użytkowej. Stanowią one ekonomiczne i ekologiczne rozwiązanie poboru energii cieplnej wykorzystywanej w budynku na cele ciepłej wody użytkowej. W obiegu kolektorów zastosowano roztwór glikolu, co pozwala na bezobsługową obsługę systemu bez konieczności spuszczania czynnika zimą. 

* Separator substancji ropopochodnych i separator tłuszczu. Kanalizacja garażu podziemnego odprowadza ścieki z wpustów w posadzkach garaży do separatora substancji ropopochodnych usytuowanego na najniższej kondygnacji podziemnej budynku, dzięki czemu zanieczyszczenia w postaci smarów, olejów czy ropopochodnych substancji nie przedostają się do kanalizacji miejskiej. Dodatkowo separator tłuszczów zbiera wszystkie zanieczyszczenia, które powstają w wyniku działalności gastronomicznej prowadzonej na terenie LCK.