Zanim Filharmonia im. M. Karłowicza przeprowadziła się do nowej siedziby, niewiele osób o niej słyszało. Dzisiaj to artystyczna marka.

Miejsce dialogu i symbol przemian

Impulsem była odważna forma architektoniczna – wyjaśnia Dorota Serwa, dyrektor Filharmonii w Szczecinie. – Ale sam budynek nie wystarczy. Jego potencjał, piękna forma zobowiązują. Musimy wypełnić go spójną, odważną treścią – dodaje Akustyka w filharmonii jest porównywana z wiedeńską Musikverein. Odbywają się tu koncerty muzyki poważnej, rockowe, folkowe, performance z udziałem filharmoników, warsztaty muzyczne i wystawy dizajnu, proekologiczne konferencje itp. Niektóre z tych inicjatyw wspiera Szczecińska Energetyka Cieplna, przedsiębiorstwo, któremu bliskie są działania na rzecz kultury, edukacji i zdrowia, kierowane do mieszkańców miasta i okolic.

Gra światła

Nasza filharmonia gra sama w sobie – zauważa dyrektor Serwa. Ściany – na zewnętrznej elewacji, w holu, w dużej sali koncertowej – załamują i odbijają światło, zdają się wibrować, jakby muzyka wychodziła ludziom naprzeciw. Zewnętrzna elewacja budynku – pokryta szkłem, w którym odbija się niebo – jest w ciągłym ruchu, migocze, gra. Podobny efekt widać wewnątrz, w monumentalnym, ascetycznym białym holu. Ściany pokrywają takie same jak na zewnątrz listwy-żeberka, ale położone na czarnym tle – co daje efekt różnych odcieni szarości. Mlecznobiała za dnia minimalistyczna bryła filharmonii, wieczorem, na skutek iluminacji, mieni się różnobarwnym światłem.

Dialog z tradycją

Historia nowej filharmonii zaczęła się od śmiałego projektu, który ma żarliwych zwolenników, jak i równie gorących krytyków. Gmach formą nawiązuje do architektury hanzeatyckiej znanej z miast północnej Europy. Budynek filharmonii w Szczecinie zdobył w 2015 roku prestiżową nagrodę im. Miesa van der Rohe, nazywaną architektonicznym Noblem, w konkursie współczesnej architektury europejskiej. Komisja uhonorowała jego twórców – Fabrizia Barozzi i Alberta Veiga z hiszpańskiego Estudio Barozzi Veiga – a także, symbolicznie, filharmoników na co dzień w nim grających i mieszkańców Szczecina.

Budynek jak instrument

Polskim partnerem hiszpańskich architektów była pracownia Studio A4 ze Szczecina pod kierownictwem Jacka Lenarta. – Podstawową sprawą było dla mnie, by filharmonia była nie tylko piękna, ale by miała taką akustykę, która przyciągnie nie tylko publiczność, ale i artystów. A oni będą chcieli tu wystąpić dla jej szczególnej akustyki, szczególnego nastroju, a dla wyjątkowego piękna architektury… na końcu – mówi architekt Jacek Lenart. Higini Arau, nasz akustyk, światowej sławy specjalista, dał nam gwarancję. I słowa dotrzymał. Sale grają. Graję pięknie. Artyści przyjeżdżają. Oddaliśmy miastu nie tylko piękny przedmiot architektoniczny, ale i pięknie brzmiący instrument.