Założyciel ruchu, aktywista Dave Hakkens na swojej stronie podkreśla, że chce prototypować nowy sposób życia. Wśród inicjatyw, które realizuje, znaleźć można m.in. przetwarzanie oceanicznych, plastikowych śmieci w „cenny plastik”.
Na pierwszy ogień poszły Malediwy, składające się z ponad tysiąca małych wysepek. Problem zanieczyszczenia jest tu naprawdę poważny. Na miejscu nie ma infrastruktury, która pomogłaby w utylizacji śmieci, a jedyne rozwiązanie, które wcielono w życie, to stworzenie olbrzymiego wysypiska, które zaczyna pochłaniać całą wyspę. Tam trafiają odpady nieprzetwarzalne i stamtąd do oceanu dostają się toksyczne związki chemiczne.
Inicjatywa Precious Plastic postanowiła pomóc mieszkańcom archipelagu w znalezieniu sposobu na zmniejszenie góry śmieci, przynajmniej o te plastikowe. Przy plaży postawiono kontener, do którego wrzucać można odpady znalezione na plaży.
Jak podkreśla Hakkens, na świecie obecnie najczęściej przetwarzane są ponownie butelki PET, ale zapomina się o innych rodzajach plastikowych śmieci – PP, HDPE, PS. Te często są wyrzucane lub, co gorsza, palone w piecach, przez co toksyczne związki dostają się do atmosfery. Co jednak oznaczają inne niż PET oznaczenia na plastikowych artykułach? PP to polipropylen wielokrotnego użytku. Często używany do produkcji opakowań do żywności. HDPE to polietylen wysokiej gęstości. Używany jest on m.in. do produkcji pojemników i folii do pakowania żywności. PS to polistyren, najbardziej rozpoznawalny jako styropian. Jak mówią inicjatorzy projektu, te odpady są najczęściej uznawane za nieużyteczne, więc zostają wyrzucone. Gdyby jednak dać im nową wartość?
Precious Plastic naucza jakie gatunki plastiku można poddawać obróbce termicznej i w jakich temperaturach, by nie zaszkodziły planecie, po to, by stworzyć z nich wyjątkowe produkty.
Tworzone przedmioty są tak zaskakujące i przyciągające oko, że nawet dekorator wnętrz nie powstydziłby się ich użyć do stworzenia nieoczywistych stylizacji. Mają one typowe dla plastiku intensywne kolory, a poprzez częściowe mieszanie kilku kolorów zastygają w niezwykłej mozaice barw.
Proces przypomina zabawę ciastoliną, popularną masę do zabaw dziecięcych. Plastikową masę można zetrzeć na kolorowe wiórki i dodać je do foremki z płynnym plastikiem innego koloru, aż się „zetnie” i przybierze ponownie stałą formę. Można wyciskać plastikowy makaron, z którego da się pleść niczym z wikliny naczynia. Można też stworzyć foremki o designerskich kształtach, do których wlewamy masę o dowolnych kolorach. Odlewane z formy wyroby służyć mogą za miseczki, podkładki, mydelniczki, a nawet kafelki łazienkowe. Mogą przypominać deseczki, z których łatwo wykonać półki lub nogi do stolików, a nawet całe blaty. Możliwości jest tyle, na ile pozwala ludzka pomysłowość.
Wykonane z PET odpadów artykuły o płynnych, barwnych wzorach, kolorowa biżuteria i pudełka skradły serca nie tylko fanów recyklingu. Przeistoczyły się ze śmieci w wartościowe dobra. Zaskakujące formy cieszą oko i dają szansę na rozwiązanie problemu zanieczyszczenia plastikiem. A problem ten już od wielu lat jest znany, jednak wciąż nierozwiązany. Swoje miejsce ma nie tylko w naszej rzeczywistości, ale nawet w hollywoodzkich produkcjach.
Wall-e to bohater nagrodzonej Oskarem animacji studia Pixar. Jest maszyną pozostawioną na bezludnej Ziemi, której zadaniem jest porządkowanie planety. Opuszczona przez ludzi, już nie „zielona” planeta stała się miejscem tak zaśmieconym, że nie można znaleźć na niej żadnej formy życia. Wall-e, zaprogramowany, by porządkować górę śmieci, miażdży odpady i układa je w formie bloków, jeden na drugim.
Co by jednak było, gdyby wiedział, że odpady plastikowe po podgrzaniu w specjalnych warunkach, mogą tworzyć surowiec do odlewania pięknych kafelków albo doniczek, kubków i miseczek? Być może zbudowałby kolorowe miasto, które zachwyciłoby ludzi mieszkających na stacji kosmicznej, skłaniając ich do powrotu do domu i ostatecznego uporania się z problemem zanieczyszczenia plastikiem.
Niestety Wall-e i kosmiczna kolonia ludzka nie istnieją, jednak istniejemy my, którzy codziennie produkujemy kosmiczne ilości plastikowych zanieczyszczeń. Zamiast więc podążać śladami tej bajki, której przesłanie powinno być dla nas czytelne, warto wrócić na Ziemię, by ją ratować, zanim na dobre trzeba będzie ją opuścić.
